Σημείωμα για την εργασία μου - Notes for my work

Ο καλλιτέχνης ζει στην οικειότητα της αυθαιρεσίας του και στην αναμονή της αναγκαιότητάς του ... Πωλ Βαλερύ

Τα μάτια μου είναι ηδονικός πόρος, πλανόδια προσωπογραφία, αιμορραγία.
Όταν ήμουν παιδί η γεύση του χώματος στο στόμα μου
με ώθησε στην παράλογη ανάγκη να ιχνογραφώ ημερολογιακά την έλξη
που ασκούσε  στην όρασή  μου η θέα των γραμμών των τοπίων.
Απειθής και αδέξιος να στοιχειοθετήσω  μια στέρεα αντίληψη ανάγνωσης του κόσμου έμαθα να μετρώ τον χρόνο αναπτύσσοντας φανταστικά μητρικά είδωλα φυσικών και μηχανικών ιδεογραμμάτων , - ανιμιστικά σημεία  στο αρχέγονο συνθετικό ρευστό - ένα  φόντο ουτοπικών υφών, την πύκνωση  των στιγμών της ύπαρξής μου
και τη διάλυσή τους στο εικονογραφικό σύστημα που χρησιμοποιώ στο καλλιτεχνικό μου έργο .

Γεννήθηκα το 1969.
Δραστηριοποιούμαι στη γλυπτική και τη ζωγραφική.
Στη  γλυπτική τα τελευταία χρόνια εργάζομαι  στην ενότητα με θέμα «Μηχανικά πρωτόζωα» .
Το υλικό που χρησιμοποιώ κυρίως για να αναπτύξω την ιδέα μου είναι ο πηλός.
Η ενότητα βασίζεται  σε παρατηρήσεις φυσικών και  μηχανικών  μικρόκοσμων.
Διευρύνω παραμορφωτικά τις συνάψεις δομής – επιφάνειας, τεχνικής- ονείρου  σε μια προγλωσσική ανάμνηση του χρόνου, βίωμα ότι το μηχανικό προϋπάρχει στη φύση μορφολογικά και λειτουργικά σαν ερωτικό σώμα  αρμογής.

Η  σειρά έργων στη ζωγραφική μου με μελάνι έχει ως θέμα τον τίτλο
΄΄Συναισθηματικοί Λαβύρινθοι ΄΄ .
Δημιουργήθηκε από την ανάγκη να εκφράσω τις ψυχολογικές συνέπειες  που υφίστανται τα  άτομα  στις  πολιτικές  δομές των  καπιταλιστικών  κοινωνιών . Περιγράφω άλλοτε λυρικά και άλλοτε γκροτέσκα την οδύνη, την αλλοτρίωση και τον μηχανιστικό τρόπο ζωής, την αποδόμηση των στοιχείων που δίνουν συνοχή και διάρκεια στα άτομα και την κατάρρευσή τους σε βίαια ψυχοπαθολογικά  παραληρήματα, στωικούς αυτόχειρες.
Ανδρέας κολοβός

“The artist lives in the intimacy of his arbitrariness and the waiting of his necessity” Paul Valéry

My eyes are a pore of pleasure, an errant portrait, bleeding.

When I was a child the taste of soil in my mouth

pushed me to the irrational need to sketch daily the attraction

that exerted on my eyesight the view of the lines of the landscapes.

Disobedient and clumsy to compose one solid perception of reading the world

I learned to measure the time by developing imaginary maternal idols of natural and mechanical ideograms – animistic signs in the primal composing liquid- one background of utopian textures, the thickening of the moments of my existence and their dissolving into the pictorial system I use in my artistic work.

I was born in 1969.

I do painting and sculpture.

In these late years my work in sculpture is a project titled “Mechanical protozoa”.

The material I mainly use to develop my idea is clay.

This project is based in observations of natural and mechanical microcosmos.

I widen in a deforming way the attachments of structure and surface, of technique and dream in a prelinguist memory of time, an experience that the mechanical preexists in nature both in shape and in function as an erotic body of a joint.

The line of work in my paintings with ink is titled “ Emotional Labyrinths”.

It was created by the need to express the psychological consequences that suffers the individual in the political structures of the capitalist society. I describe sometimes in a lyrical way and sometimes in a grotesque way the pain, the alienation and the mechanical way of life, the deconstruction of the elements that give coherence and endurance to the individuals and their collapse into violent psychopathological deliriums, stoic suicides.

Andreas Kolovos
Translation: Κostas Krevetzakis